Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem . Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Kolejna wspaniała antalogia wprawiająca w wakacyjny nastrój relaksu i odpoczynku.

💨POWIETRZE - Milen Wójtowicz
Historia ciężkich wyborów, które trzeba podjąć, aby pogodzić swoją głęboko skrywaną naturę oraz szczęśliwe życie rodzinne. Mi uświadomiła z jak wielu rzeczy jesteśmy w stanie zrezygnować jeżeli zależy nam na innych, chociaż nie do końca zgadzam się z wyborami bohaterki. Bardzo spokojna, kojąca narracja.

🌱ZIEMIA - Marta Kisiel
Zdecydowanie moje ulubione opowiadanie. Tomcia otwierająca swoją własną różowo-puchatą kawiarnię, a do tego egipskie demony? To nie mogło się nie udać. Kolejne cudowne opowiadanie o wielowiekowej sile damskiej przyjaźni, o wsparciu i zrozumieniu mimo absolutnie równych charakterów.

🔥OGIEŃ- Magdalena Kubasiewicz
Hel, kolejna po Jagodzie silna i niezależna kobieca postać, która żyje na przekór stereotypom i aż przemawia przez nią pewność siebie. To opowiadanie stanowi doskonale wprowadzenie do kolejnej sagi, ale samo w sobie mnie nie wciągnęło, czegoś niestety mi zabrakło.

💧WODA - Aneta Jadowska
I coż ja mogę powiedzieć? Cudowne, wspaniałe, najlepsze, potrzebuje więcej i to szybko! 🤍 Z każdej strony wabiło mnie surowie piękno nadmorskiej osady i samego morza. To historia o młodości, odwadze i walce o odnalezienie swojego miejsca na ziemi.

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem . Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Kolejna wspaniała antalogia wprawiająca w wakacyjny nastrój relaksu i odpoczynku.

💨POWIETRZE - Milen Wójtowicz
Histori...

Rozwiń

Zwiń

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Pierwsze o czym myślę wracając myślami do tej historii to pełen podziwu zachwyt nad tym jak autorka doskonale połączyła piękno języka, którego używa z okrucieństwem opowiadanej historii. Te na pierwszy rzut oka niepasujące do siebie elementy tworzą wyjątkowe dzieło pełne melancholii, emocji i szeptu rozpaczy połączonej z siłą i determinacją.
Historia książki oparta została o całkowicie wywracające życie zdarzenia z 1908 roku, kiedy to doszło do trzęsienia ziemi w Mesynie. Mroczna, brutalna, trudna do przejścia na raz książka, która ukazuje nam to z czym ludzie walczą od zawsze, a mianowicie ze swoją ciemną stroną i wewnętrznym wilkiem. Tym, który budzi się w niektórych, gdy są na wygranej, silniejszej pozycji i mają „szansę” wykorzystać ludzi w gorszym położeniu dla osiągnięcia własnej korzyści oraz tych, których którzy nie przepracowując swojego traumatycznego dzieciństwa przenoszą znany schemat okrucieństwa na swoje niczemu winne pocieszy.
Jest to jednocześnie książka o feministycznym przekazie odnajdywania w sobie siły przez młodą dziewczynę, żeby przeciwstawić się nakreślonej przez rodziców i społeczeństwo przyszłości oraz istotności kobiecej solidarności.

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Pierwsze o czym myślę wracając myślami do tej historii to pełen podziwu zachwyt nad tym jak autorka doskonale połączyła ...

Rozwiń

Zwiń

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Bardzo trudno zebrać mi myśli po przeczytaniu tej książki. Bo jak mam ubrać w słowa historię, która dotknęła mojej duszy i poruszyła głęboko tkwiące w niej pragnienia? Jestem zachwycona pięknem używanego w niej języka, metafor i tego, że zostało wypowiedziane na głos to co miało być wypowiedziane, a przemilczane to co powinno zostać w sferze domysłów (w końcu gra się nie tylko dźwiękiem, ale i ciszą). Całym sercem doceniam te przeskoki w narracji i proste, czasem jednosłowne zdania. Kocham ją za pytania, które stawia narrator skłaniając czytelnika do refleksji. Ta książka to duchowy i zmysłowy aestethic.
Zapytacie mnie jakie jest jej przesłanie? A ja szczerze Wam odpowiem – nie wiem. I nie dlatego, że nie mam o niej przemyśleń, o nie, głowa aż mi od nich paruje, ale dlatego, że uważam, że każdy znajdzie w niej co innego. Dla mnie to książka o odnajdywaniu siebie i swoich pragnień w śweicie, który dąży tylko w jedną stronę i jednocześnie o zagubieniu jakie towarzyszy wielkim umysłom, dla których tak zwyczajne jest to co dla nas niezwykłe. To historia o smutku, samotności, niezrozumieniu, o tym co wielu nazywa świadomym zaprzepaszczeniem talentu i próbie późniejszego odnalezienia się jako „zwykły” człowiek. I co najciekawsze o odnajdywaniu odpowiednich ludzi na swojej drodze i tym, że nie zawsze potrafimy docenić ich dobro i piękno na czas…
Poczułam w tym dziele klimat „Ukochanego równania profesora” i to było spełnienie moich marzeń.

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Bardzo trudno zebrać mi myśli po przeczytaniu tej książki. Bo jak mam ubrać w słowa historię, która dotknęła mojej duszy...

Rozwiń

Zwiń

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

„Co powie mama?” to bardzo mądra i jednocześnie empatyczna książka, która uzmysławia nam więcej niż by się mogło wydawać. Bo niby każdy z nas wie, że nasze dzieciństwo silnie oddziałuje na naszą dorosłość i późniejsze relacje, ale jak szybko zapominamy, że to oddziaływanie jeżeli nie jest przepracowane może wpłynąć na każdą dziedzinę naszego życia zaczynając od potencjalnych zaburzeń psychicznych, przechodząc przez ciągłą potrzebę aprobaty i kończąc na trudnościach w budowaniu związków. I tak Pani Sandra Konrad psycholożka i psychoterapeutka przybliża nam ideę zdrowego oddzielania się. Procesu czasochłonnego, który kosztuje nas wiele emocji, ale niezbędnego każdemu kto chce budować szczęśliwe życie. To książka pełna reprezentatywnych przykładów, z którymi może się utożsamić wielu z nas. To co najbardziej mnie w niej zaskoczyło to wskazanie, że na proces oddzielenia się wpływają nie tylko oczekiwania jakie rodzice stawiają dzieciom, ale również te jakie dzieci stawiają rodzicom, nawet tym już nieżyjącym.
Mimo porządnej dawki wiedzy nie zostajemy jedynie z dobrze opracowanym tematem, ale dodatkowo na samym końcu dostajemy wiele niezbędnych wskazówek jak odnaleźć wewnętrzny spokój w naszym życiu i zaleczyć traumy dzieciństwa oraz jak bezpiecznie uniezależnić się od rodziców.
Książka niesamowicie wartościowa, merytoryczna i napisana w uporządkowany sposób – tak jak lubię. Nie będę kłamać uroniłam łezkę czytając ją i nie raz pomyślałam o tym jak wdzięczna jestem moim rodzicom za ten kawal pracy, który wykonali!

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

„Co powie mama?” to bardzo mądra i jednocześnie empatyczna książka, która uzmysławia nam więcej niż by się mogło wydawać...

Rozwiń

Zwiń